понедельник, 17 сентября 2012 г.

Սպասում էի քեզ . . . Դու եկար . . .


Հաճախ են ասում՝ Ճակատագրից չես փախչի… Ու չէի հավատում ես այդ փուչ թվացող խոսքերին… Բայց օրը եկավ… Ամեն ինչ ճակատագիրն ինքն արեց… Հենց այդ ճակատագիրը քեզ իմ ճանապարհին կանգնեցրեց… Ու դու եկար… Չեմ հավատում հրաշքներին, բայց այսօր ապրում եմ այդ հրաշքով… Քո հայտնության փոքրիկ հրաշքով… Եկար… Եկար ու ասեցիր ՝ Եկել եմ… Սպասել ես, գիտեմ… Զգացել եմ… Ու ժպտացի ես… Ժպտացի մի անսովոր ժպիտով, այնպես, ինչպես երբեք… Այնպես, ինչպես միայն այդ օրն եմ ժպտացել… Եկար ու լցրեցիր օրս քեզանով… Քո խենթություններով… Քո խոսքերով ու արտահայտություններով… Լցրեցիր օրս անվերջ ծիծաղով…  Մի բան, որ շատ քիչ եմ անում, քանի որ պատճառ չեմ ունենում… Հաճախ եմ տխրում… Այդպիսին եմ էությամբ… Միգուցե բարդ… Միգուցե ձանձրալի կամ անհասկանալի, բայց սիրում եմ թախիծն իմ աչքերի… Սակայն… Դու եկար… Ու ժպտում եմ ես… Եվ այդ օրվանից ՍՊԱՍՈՒՄ ԵՄ ՔԵԶ…

Комментариев нет:

Отправить комментарий