Ես եմ նորից... այն աղջիկը.... ու աշուն է նորից... այն աշունը... թախիծ կա՞ նորից... Այն աղջիկը ու աշունը... Սակայն թախիծ չկա նորից... Միայն ժպիտ ու էլի ժպիտ...Այն աշունը և այս աղջիկը... Փոխվել են նրանք... Հիմա կա այս աշունը ու այս աղջիկը չքնաղ... Թախիծը մնաց անցած աշունների գրկում...Մոռացվեց ամեն բան... ու չքացավ չարը հավիտյան... չկա այլևս այն... Աշունն այս, թեկուզ նորից թախծոտ, բայց ժպիտ է բերել այս աղջկան... անսպառ ժպիտ, որով պիտի ապրեմ ես հավիտյան... Պիտի ժպտամ ու չթողնեմ, որ թախիծն այն աշնան նորից տիրի իմ հոգին ու կործանի ինձ լիովին...
Комментариев нет:
Отправить комментарий