Երբ
ամեն ինչ մոռացվի… հիշելու բան էլ չլինի, կյանքս դատարկ կլինի… Երբ դու էլ չլինես…
այսինքն՝ ոչ ոք չլինի, ապրելս իզուր կլինի… Երբ ոչինչ էլ չլինի, ես ինչու՞ լինեմ… Առանց
քեզ ինչպե՞ս լինեմ… Առանց << ՄԵԶ >> ինչպե՞ս ապրեմ…
Սակայն
դեռ ունեմ հիշողություն, ու ուզում եմ հավետ հիշել…Սակայն, դեռ կաս դու… ու ուզում
եմ հավետ լինես… Կողքիս լինես… Իմ մեջ ապրես ու ինձ հավետ երջանկացնես… Սիրում եմ,
երբ ներկա ես… Երբ բացակադ ընդամենը մի պահ է, երբ հոգիդ միշտ առկա է… Երբ սիրտդ
միշտ ինձ հետ է ու սերդ հավետ ինձ համար է… Սիրում եմ, երբ իմն ես… Ու հավետ
կսիրեմ…
Հոգուս
ամեն մի մասնիկով, սրտիս ամեն մի թրթիռով, մտքիս ամեն մի ծայրով սիրում եմ ես քեզ…
Չեմ կարող չսիրել… Կյաքիս ամեն մի օրով, լուսաբացի թարմ շնչով ու գիշերվա
աղջամուղջով ես սիրում եմ քեզ… Չեմ կարող չսիրել… Անզոր եմ քեզ չսիրել…
Ու
դու հավետ կլինես… Ինձ համար կլինես… Իմը կլինես… իմ ներսում կապրես ու ինձ կսիրես…
Ինձ համար դու միշտ ներկա կլինես…
Չեմ կարող չսիրել . . . Երբ չսիրեմ, ես ուղղակի կմեռնեմ...
Комментариев нет:
Отправить комментарий