Երջանիկ եղիր, բայց առանց ինձ... Թե կարող ես ժպտա, բայց նորից առանց ինձ... Գիտե՛մ, դժվար է հիմա, բայց դու ուժեղ եղիր... Առանց ինձ ապրիր...
Այն ժամանակ, երբ ես էի տանջվում... նույն խոսքերը դու էիր ինձ ասում... Իսկ հիմա պարզապես լսիր... Ու երջանիկ լինել փորձիր... Ինձանից հեռացիր... Թե կարող ես ինձ մոռացիր...
Գիտե՛մ, ինչքան հեռու լինեմ, այնքան դու ինձ կսիրես, բայց ներիր սիրելիս չեմ կարող էլ կողքիդ լինել... Հավատու՛մ եմ, որ հիմա տանջվում ես... Բայց գիտե՞ս, դա ինձ համար միևնույն է... Չկաս ինձ համար այնպես, ինչպես ես <<կայի>> քեզ համար...
Չեմ սիրում այլևս քեզ... Չեմ սպասում արցունքն աչքիս... Չեմ նայում արդեն մաշված այն նկարին ու խենթի պես չեմ խոսում ես մութ գիշերին... Չեմ թափառում ուրվականի պես... Ու չեմ վախենում ինքս իմ ստվերից... Այլևս չեմ սիրում քեզ ու չեմ հավատում էլ հեքիաթներին... Չեմ արտասվում ես էլ... Տե՛ս... Ինքդ է՞լ չես հավատում, որ չոր են աչքերս արդեն... Խենթի պես չեմ ճչում ես էլ... Տե՛ս... Ինքդ է՞լ չես հավատում, որ փոխվել եմ արդեն... Չկա սերս էլ... Տե՛ս... Դատարկ եմ հիմա ես...
Комментариев нет:
Отправить комментарий