Էլ ժամանակ չկա.. Էլ հույս չկա... Էլ սեր չի լինի... Էլ մենք չկանք... ՎԵՐՋ... ամեն ինչ վերջացավ... Վերջին հնարավորությունն ու վերջին հույսերը էլ չկան... Ու չեն լինելու... Երջանիկ եղի՛ր... Սեր իմ ԴԱՎԱՃԱՆ...
... ~ Ya Ma ~ ...
понедельник, 24 июня 2013 г.
четверг, 30 мая 2013 г.
Ձմեռ էր… ցուրտ էր, բայց չէի մրսում ես… Ձմեռ էր… Ձյուն էր, բայց այնքան
ջերմ էի ես… Իսկ հիմա՞… Ամառ է, բայց մրսում եմ ես… Արև է, բայց սառն եմ ես… Հոգիս
է սառել… Սիրտս է պաղել… Սերս է մարել… Սառում եմ ես… Դողում եմ ես… Ու՞ր ես, որ
ջերմացնես… ինձ ամուր գրկես ու համբուրես… Ու՞ր ես, որ չթողնես տանից դուրս գամ
առանց թեյելու… Ու՞ր ես, որ հետս չխոսես, երբ հակառակվեմ… կամակորություններ անեմ…
Քեզ չլսեմ… Ու՞ր ես … ու՞մ գրկեմ հիմա ես… Ու՞մ ասեմ <<…սիրում եմ քեզ…
>> … << …կարոտել եմ քեզ>>… ու գժի պես արտասվեմ… կարոտից լաց
լինեմ… Ու՞ր ես դու…
Ու՞ր ես, որ ասեմ այսօր ինչ խենթություններ եմ արել… Ու՞ր ես,
որ ասես իմ գիժ…
Իմ Միմուշիկ…
Իմ աղջիկ…
Չկա՛ս դու… Մրսում եմ ես… Դողում եմ ես… Արի՛, խնդրում եմ քեզ… ու նորից գրկի…
այնքան ամուր, որ ցավից գոչեմ… ասեմ՝ <<…թոոոոոոող…>> << …գնաաաաաաա…>>…
ու դու ավելի ամուր գրկես… ինձ բաց չթողնես… ՈՒ՞ր ես, որ հետս վիճես, որ դաս անեմ…
որ էլ չքնեմ… Արի՛, որ ինձ ուրախացնես… Մի քիչ <<ջղայինացնես>> հետո
սիրտս շահես… Արի, որ << բոյովին>> նորից մեր տուն ուղղարկես… Արի, որ խոսենք… Այս ու այն կողմ վազենք… Արի,
որ քայլենք… Որ քեզ հոգնեցնեմ… Արի, որ քեզ շատ սիրեմ… Արի՛…խնդրում եմ … միայն
արի… Կարոտել եմ քեզ… Արի, որ վերջապես գտնենք<< Անգլիականը>> Արի, որ
հիշենք << Իտալականը>>… Արի, որ չմոռանանք մեր երազանքը… Արի, որ
տեսնենք մեր Դանիին…
Սամիին
ու Դանային…
Արի, որ չկորցնենք մեր սերը…
… Ու՞ր ես, որ նորից երջանիկ լինեմ… Ու՞ր ես իմ… Իմ… Իմ… Ու՞ր ես իմ սեր…
пятница, 17 мая 2013 г.
Բարի լույս իմ կյանքի լույս . . . :-* Իջի՛ր այստեղ եմ ես. . . >>…<< Գալիս եմ սիրելիս . . . Սիրում եմ քեզ. . . :-) >>
2013 թվական…Մայիսի 17… Ուրբաթ… Առավոտ…Ինչքան ենք սպասել այս օրվան…
ինչքան ծրագրեր ենք ունեցել… որքան ենք երազել… բայց այսօր լույսը բացվեց
սովորականի նման… առանց որևէ արտասովոր քայլի… երևույթի… Չնայած իմ մեծ
ցանկությանն ու սպասմանը, այն ավելի տաղտուկ եղավ, քան մինչև այդ էր… Լույսը
բացվեց առանց քեզ… Առանց մեզ… Առանց մեր սիրո… Չկար այդքան սպասելի նամակը՝ << Բարի լույս իմ կյանքի լույս… :-*
Իջի՛ր այստեղ եմ ես…>>…<< Գալիս եմ սիրելիս…. Սիրում եմ քեզ… :-)
>>
Լուռ էր հեռախոսը… ինչպես և դու… Դրա
փոխարեն սիրտս էր ճչում… Արցունքներս էին հոսում… ՈՒ քարացած սպասում էի մի ձայնի,
որ կփոխեր ամեն ինչ… Որ վերջապես կգար այդ նամակը… ու կիջնեի ես… կգրկեի քեզ… Բայց…
չկա նամակ… չկաս դու… չկա ոչ ոք… չկա ոչինչ… Ու սպասում եմ դեռ… Հիշում եմ ինչեր
էինք մտածել… ինչպես էինք որոշել… Ինչքան երջանիկ ենք մենք եղել… Սեր…
խենթություններ… ժպիտներ… անիմաստ, բայց շատ սիրելի խոսքեր… երազանքներ… հեքիաթային
ութ ամիսներ… անցյալում մնացին անդարձ… Ու չի լինի էլ վերադարձ… Միայն կարոտն է
նույնը… միայն այն ինձ չլքեց… ամեն օրվա պես կարոտում եմ քեզ… Սիրում եմ քեզ...
Արջուկս… որ << դու>>-էիր… հիշու՞մ ես… էլի դու ես… ամեն օր
գրկում եմ նստում… խենթի պես անշունչ մի առարկայի հետ զրուցում… Կարոտիս մասին
պատմում… համբուրում… հետո դեն նետում… հետո նորից կարոտում ու գրկում… Խենթացել
եմ ես… Այնքան գիժ ասեցինք, որ վերջում, իսկապես, իրար գիժ դարձրինք… Տանջվում
ենք մենք…
Դու եկար վերջապես, բայց ո՛չ ինձ
մոտ… Ուրախացրիր շատերին, սակայն ինձ՝ ո՛չ… Կմնաս բոլորի մոտ… բայց իմ՝ Ո՛Չ… Ու
կապրենք մենք նույն երկնքի տակ, բայց ո՛չ միասին… Ու կշնչենք մենք նույն օդը,
սակայն առանձին… ՄԻԱՅՆ երկնքում մի օր կլինենք հավետ միասին…
суббота, 11 мая 2013 г.
Չպիտի ներվես . . .
Էլ չգաս… երբեք չգաս… ուր գնացիր… այնտեղ ել
մնա… լսում ե՞ս… չգաաաաաաս… չեմ ուզում տեսնել… քեզ լսել… չեմ ուզում գաս… հոգնել
եմ արդեն…
Ինչպես գնացիր, այդպես էլ մնա… էլ երբեք հետ
չգաս… Իզուր չգաս…. Չեմ ուզում գաս…
Չեմ ներելու… լսում ե՞ս… չեմ ուզում ներել… չեմ
կարող ներել… ու չեմ ներելու… դատարկ խոսքեր չեն սրանք… հավատա՛… չեմ ուզում
ներել… չպիտի ներվես… ու չես ներվելու…
Թողեք գտնեմ իմ միակին . . .
Սիրում եմ սիրել… բայց ո՛չ ամենքին… ամենքն
արժանի չեն իմ մաքուր սրտին…
Թող անհամեստություն չթվա, բայց արդեն գիտեմ
արժեքն իմ սրտի…Թույլ չեմ տա ցավեցնել ինձ այլևս երբեք ու ոչ մեկի… Նորից չեմ վստահելու ու երբեք էլ չեմ ներելու…
այն մարդը, ով հեռացել է, ոչ մի դեպքում նորից կյանքումս չի հայտնվելու… այն
ԸՆԿԵՐԸ, որ <<եղել է>>, երբեք էլ չի լինելու… այն սիրտը , որ կար, նորից
նույնը չի դառնալու… Հիշողություններս այսօր եմ թաղելու ու գերեզման չեմ կառուցելու… որ չգնամ… որ
չհիշեմ… էլ երբեք չարտասվեմ…
Բայց այսօր, թողե՛ք, լաց պիտի լինեմ… հուշերս պիտի
թաղեմ… արցունքներովս ծածկեմ… որ ոչ ոք չտեսնի… չիմանա, որ աշխարհում ինձ նման
մեկը կա… Թողեք մահանամ ու նորից ծնվեմ… Թողեք կյանքս նոր էջից սկսեմ… Այսօր
արտասվեմ, որ վաղը ուժեղ լինեմ…շնչեմ… ապրեմ… և վերջապես՝ նորից սիրեմ…
Չէ՞ որ Սիրում եմ սիրել… բայց ո՛չ ամենքին…
ամենքն արժանի չեն իմ մաքուր սրտին… Թողեք գտնեմ իմ միակին…
четверг, 9 мая 2013 г.
Ու կգաս դու . . . Զգում եմ ես . . .
Հեռու ես դու, բայց զգում եմ քեզ…
Գնացիր դու, բայց ինձ հետ ես դեռ…
Ու կգաս դու…
Հավատում եմ՝
Քեզ…
Ինձ…
Մեզ…
Գիտե՛մ, կգա՛ս դու…
Զգում եմ ես…
Հեռու ես դու, բայց սիրում եմ քեզ…
Գնացիր դու, բայց սիրում ես դեռ…
Ու կգաս դու…
Հավատում եմ՝
Քեզ…
Ինձ…
Մեզ…
Գիտե՛մ, կգա՛ս դու…
Զգում եմ ես…
Հեռու ես դու… Խենթանում եմ ես…
Գնացել ես դու… Սպասում եմ քեզ…
Ու կգաս դու…
Հավատում եմ՝
Քեզ…
Ինձ…
Մեզ…
Գիտե՛մ, կգա՛ս դու…
Զգում եմ ես…
Կարոտել եմ մեզ. . .
Կարոտել եմ քեզ…
Առանց քեզ ես ես չեմ…
առանց քեզ ես այն չեմ…
Կարոտել եմ քեզ…
Առանց մեզ մրսում եմ ես…
Առանց մեզ չկամ ես…
Կարոտել եմ մեզ…
Առանց մեր անցյալի չկա ապագա
Առանց մեր սիրո չի լինում ներկա…
Կարոտել եմ քեզ…
Կարոտել եմ մեզ…
Չկամ ես… չկանք մենք… չկա սեր ու չկա կյանք…
Կարոտել եմ մեզ…
понедельник, 6 мая 2013 г.
Իմ մեջ դու իմն ես...
Ու դու գնացիր…
ինձ թողեցիր… ինձ քեզանից… քեզ ինձանից կտրեցիր… մեզ իրարից վանեցիր… բաժանեցիր…
մեր սերը սպանեցիր…
Մենակ եմ ես… ու
դու նույնպես… անզոր եմ ես… ու դու էլ ես… Գիշերն այս մթին մկան պես կրծում է իմ
հոգին… Խենթ եմ ես… մենակ եմ ես… տանջվում եմ ես… Անսիրտ ես դու ու միշտ ես եղել…
բայց քեզ ես շատ եմ սիրել… միշտ իմն եմ համարել…
Հա՛, դու իմն ես…
իմն ես եղել… ու հավետ կլինես… դու իմ մեջ իմն ես ու միշտ ես եղել… Քո աչքերը շատ
եմ որոնել… քո հայացքը շատ եմ երազել… քո սիրով եմ ապրել…Դրա համար էլ իմ մեջ դու
իմն ես… Իմ հոգում ես… իմ սրտում էլ իմն ես… ու ինչպե՞ս կարող ես չլինել…
Ինձ թողնելով՝
չթողեցիր… Գնալով՝ չհեռացար… Չգալով՝
եկար… մոռանալով՝ չմոռացար… ու միշտ այդպես էլ կմնա… երբեք էլ չես թողնի… չես
հեռանա… չես մոռանա… չէ՞ որ իմն ես եղել… ու հավետ կլինես… դու իմ մեջ իմն ես ու
միշտ ես եղել…
Սի՛րտ իմ...
Գաղտնիք չէ արդեն՝ մարդիք շատ են քարացել… նրանց սրտերում շատ բան է
փոխվել… Սիրելը նրանց համար բարդ է դարձել…
ՍԵՐ… չափազանց վեհ մի զգացում, որ անզոր է տեղավորվել այսօրվա սառնասիրտ ու
քար մարդկանց սրտերում… Չնայած իր զորությանը, այն անզոր է քո <<
սրտի>> առաջ, ո՛վ սառնասիրտ կամ միգուցե արդեն անսիրտ մարդ արարած… Չկա
այլևս մի նշույլ հավատ… չկա …
Նորից կորուստ… նորից ցավ… նորից անսեր մնացած ու կյաքից արդեն բավականին
հոգնած մի խենթ ու խելար արարած… ու արցունքներ, որ դեռ երկար պիտի գան… Բայց
փոխարենը ավելի կարծրացած ևս մի սիրտ կապրի քարացած…
Կար ժամանակ, երբ սիրուց թևեր էին առնում, իսկ հիմա միայն դասեր են քաղում…
դասեր, որ շատ երկար են հիշվում… վերքեր, որ երբեք էլ չեն սպիանում…
Սի՛րտ իմ, մեղավոր եմ քո առաջ… քո ամեն մի ցավոտ կծկման համար…Գիտե՛մ, տանջվում
ես հիմա, բայց մի՛ մտածիր, կգա ժամանակ ու դու էլի կլինես ինձ համար հենարան… հիմա
դժվար է այնքան շնչել ու ցավով հասկանալ, որ չես ուզում զարկել… դժվար է այնքան
ապրել ու գիտակցել, որ անզոր ես այլևս դիմադրել… Ինձ էլ են տանջում… ես էլ եմ
տանջվում… բայց իմ ներսում դու ես կործանվում… քանդվել են պատերդ ամուր… խախտվել
են հիմքերդ կայուն… բայց դու ինձ հետ ես դեռ… ու հուսամ երկար կլինես… չէ՞ որ
միասին ուժեղ ենք մենք…
Միասին ենք նորից
ոտքի կանգնելու ու կյանքին ձեռնոց նետելու… Երկուսով դեռ երկար ենք մնալու… երկուսով
դեռ շատ ենք ժպտալու… Հավատա՛, որ հիմքերդ նորից ամուր են լինելու… երկուսով ենք
այն կառուցելու…
суббота, 20 апреля 2013 г.
Հրաշքիս...
Եկար աշխարհ դու լացով... և ապրեցիր լացելով... Չնայած հաճախ՝ ժպտալով…
Երկրային իմ արեգակ երկնքում դու դարձել ես հրեշտակ... Երկնքից ես այժմ մեզ նայում ու սիրունիկ քո
աչքերով ժպտում...
Հիշում եմ ժպիտդ... հիշում եմ քեզ պուճուրս... Չեմ մոռանա երբեք աչքերը քո... չեմ մոռանա երբեք
կիսատ ասած բառերը քո... Ինչպե՞ս մոռանամ թաթիկները քո, որ համբուրում էի ամեն
անգամ տուն մտնելիս... ինչպե՞ս մոռանամ ինձ նայող աչուկները քո... Որ երբեմն լի
էին լինում արցունքներով... Որ երբեմն ինչ-որ բան էին արտահայտում, իսկ
ես,միգուցե, ոչինչ չէի էլ հասկանում... Հիշում եմ ամեն արած խենթությունը քո… Ինչքան էիր ուրախանում, երբ երաժշտություն էիր լսում… Հիշում եմ՝ ինչպես էիր պարում…
Հիմա եմ հիշում… վերջին անգամ, երբ նայեցի քեզ, այնքան բան կար աչքերումդ... մի տեսակ թախիծ կար... Մի տեսակ կարոտ... մի տեսակ ուրիշ էին աչքերը քո... Հիշում եմ՝ օդային համբույրներ էիր ինձ ուղղարկում, հետո ինձ մոտ էիր վազում... Մի տեսակ ուրիշ ձև էիր գրկում... Այդ օրն ինձ այլ
կերպ էիր սիրում... Այդ օրն ինձ այլ կերպ ասեցիր << հաջի>>… Հիշում եմ, ես էլ մի պահ քարացա, չգիտեմ ինչու, նայեցի երկար ու նոր հեռացա…
Ինչպե՞ս մոռանամ ծիծաղը քո... Երբ տեսնում էիր ինձ այնպես էիր ժպտում և ասում
՝<< դիր հա՞... >> Եթե միայն կարողանայի… եթե մի վայրկյան հնարավոր լիներ քեզ տեսնել… նորից գրկել… ամեն բան կանեի, որ ժպիտդ նորից տեսնեի…
Իմ աղջիկ… իմ պուճուրիկ… Ի՞նչ եղավ հանկարծ…կամ ինչու՞ այդքան հանկարծ… Ինչու՞ գնացիր մեզ այսպես թողած…
Հիմա արդեն չկաս… բայց իմ մեջ դու միշտ կմնաս… ամեն վայրկյան… ամեն պահ քեզ հետ եմ ես … թե մտքերով, թե հոգով միշտ փարվում եմ քեզ… Սիրում եմ քեզ… Լինես թե չլինես, մեկ է, մի օր տեսնելու եմ քեզ… Միայն թե սպասիր… մի քիչ էլ սպասիր…դու իմ թուլություն… իմ էություն… մի քիչ էլ սպասիր…
понедельник, 28 января 2013 г.
Զինվորիս . . .
Ողջու՛յն... Շնորհավո'ր տոնդ, հա'յ զինվոր...!!! Մենք հպարտ ենք քեզանով... Փա՛ռք քեզ ՀԱՅՈ՛Ց ԲԱՆԱԿ, Փա՛ռք քեզ ՀԱՅ ԶԻՆՎՈ՛Ր…
Բարի լույս և բարի օր... Հանգիստ քուն ու խաղաղ օր դու ես մեզ պարգևում... Հպարտ եմ, որ կան ձեզ պես քաջարի տղաներ, ովքեր միշտ պատրաստ են մարտնչելու, պայքարելու մեր և մեր հայրենիքի համար... Ուրախ եմ, որ ձեր շնորհիվ այսօր բոլոր մանուկների աչքերում խաղաղություն եմ տեսնում... Բոլոր մայրերի դեմքին կարոտի հետ խառնված մեղմ ժպիտ եմ տեսնում... Բոլոր հայրերի հայացքում հպարտություն եմ տեսնում... Սիրելիներին սպասող աղջիկների աչքերն էլ են հպարտությամբ փայլում, չէ որ բանակում իրենց երեխաների հայրիկն է հողը հաշտպանում... Երջանիկ եմ, որ ՀԱՅԱՍՏԱՆՈՒՄ վերջապես պատերազմ էլ չենք տեսնում... Հայրեր, եղբայրներ, ընկերներ, հարազատներ ու բարեկամներ... Շատերին ենք մենք ճանապարհում և հավատով ենք միշտ սպասում...
Դու էլ միշտ հպարտ եղիր, որ քեզանով են հպարտանում...
Իսկ քեզ առանձնահատուկ եմ ուզում շնորհավորել Ի՛Մ ԶԻՆՎՈՐ... ԻՄ հպարտություն... Քեզանով ես ավելի եմ հպարտանում... քեզանով ես ավելի եմ երջանկանում... քեզ ես շատ եմ սիրում... Դու իմն ես... Իմ քաջ ու անվախ զինվորն ես... Իմ հավատն ու հույսն ես... Իմ կյանքն ու լույսն ես... Չտխրես սիրելիս ես քեզ հետ եմ ու հավետ քեզ հետ կլինեմ ... Մենք միասին ուժեղ ենք և սերը մեր նույնպես պատրաստ է դիմանալու, պայքարելու, այս տարածությանն ու ժամանակին հաղթելու...Առանց վախենալու, առանց մի վայրկյան անգամ վարանելու ասում եմ ես քեզ, որ սիրում եմ ու հավատով սպասում, որ կգաս.... Կգաս ու ԻՄ զինվորը կդառնաս...
Подписаться на:
Сообщения (Atom)